Vanmorgen was ik met de hond aan het wandelen, hij is nu 3 jaar bij ons en tijdens het wandelen dacht ik hij is echt mijn maatje, meer heb ik gewoon ook niet nodig. Geef mij mijn hond, mijn man en de kinderen en het is goed zo.
Maar dan voel ik me alleen staan, net voor ik ging scheiden (10 jaar geleden) werd ik me er heel bewust van – dit is mijn leven, dit is mijn pad en van niemand anders. Ik heb niemand nodig om gelukkig te zijn. Maar dit voelt hard en dan voel ik me schuldig. Ik hou van alle mensen om mij heen mijn gezin, mijn familie, mijn vriendinnen maar uiteindelijk ga je dood en lig je alleen in je kist. Er is weleens tegen mij gezegd, je bent licht geaard en je mag landen hier op aarde om je pad te lopen en ik denk dat dat is wat ik voel – I know klinkt zweverig maar voor mij is het nu eenmaal zo!
Ik heb anderen mensen nodig om te kunnen ‘groeien’ en ‘ontwikkelen’ als ziel hier op aarde, ze helpen mij bij mijn levenslessen en door mijn kennis en ervaring te delen mag ik andere mensen (zielen) hier op aarde helpen bij hun lessen in dit leven en I know ook dit klinkt zweverig maar zo voelt het nu eenmaal voor mij!
Dit zo met jullie te delen voelt dubbel en spannend. Het is vaak dat ik geen woorden kan vinden voor hetgeen wat ik voel – maar ik ga het proberen!
Ik voel me alleen, schuldig en egoïstisch als ik zo ‘praat’ als hierboven.
Alleen, niet in negatieve zin maar omdat ik denk ik niet denk als ‘standaard’ en dit delen is niet makkelijk. Anderen kunnen hier iets van vinden en dit loslaten is 1 van mijn levenslessen hier.
Schuldig, wat ik al zei ik hou enorm veel van mijn gezin, mijn familie en mijn vriendinnen maar ik voel niet de behoefte hier veel mee bezig te zijn (familie en vrienden) en te socializen. Vroeger wilde ik er heel graag bij horen, nu weet ik waarom dat niet lukte (in mijn beleving want ik heb echt super lieve vriendinnen en ik weet dat wat we hebben en delen mega bijzonder is) – ik ben gewoon veel liever alleen en als anderen mij nodig hebben dan wil ik ze met heel veel liefde en plezier helpen, dan ben ik er voor ze. En natuurlijk vind ik het ook super leuk om af en toe een dagje weg te gaan, dagje sauna of bij te kletsen met anderen maar gewoon af en toe.
Egoïstisch, precies om de 2 redenen hierboven. Wie ben ik om te zeggen dat ik ‘niemand’ nodig heb en wie ben ik om een bepaalde afstand te houden van familie en vrienden.
Dit is een on-going proces en hoe mooi is het om te lezen dat dit ook vanuit de numerologie is wat de bedoeling is in mijn leven.
Mijn zielsmotivatie, de reden dat ik hier ben: niet oordelen en veroordelen, maar leven en laten leven. Staan voor je eigen innerlijke waarde. Veel van de mensen die je gaat ontmoeten zullen een leermeester voor je zijn. Klamp je niet aan ze vast, want er komen veel leraren op je pad. Ik ben dankbaar voor alles lessen en leraren die ik tot nu toe op mijn pad heb mogen ontmoeten.
Ook staat er in mijn zielsopdracht: let op je uitspraak en woordkeuze, met woorden kun je andere mensen kwetsen – alles bestaat uit energie en sommige dingen kunnen niet meer terug gedraaid worden. Deze is herkenbaar en daarom vind ik het ook zo mega lastig om dingen naar buiten te brengen, het allerlaatste wat ik wil is iemand anders kwetsen – misschien is dit mijn grootste levensles. Iedereen loopt zijn of haar eigen pad – leef en laat leven.
Liefs Micha
